Podział:
W roku 1032, Książe mrocznych elfów Mordain, wyzwolił ponad Etherią straszliwe zaklęcie. Próbując podporządkować potężnego Władcę Demonów, Mordain osłabił strukturę łączącą Etherię z Królestwem Demonów. Czar nie udał się i świat był niszczony przez potężne burze, trzęsienia ziemi i fale oceanu. Najgorsze jednak było pojawienie się Czterech Jeźdźców.
Historia Spisana:
Pierwsze zapisy dotyczące historii Etherii sporządziły elfy z Północnej Tundry. Później nazwano ich wysokimi elfami. Założenie Cytadeli Ehlahriel przez Lodową Królową Ehlannę znaczy początek tych zapisów i oznacza się jako Rok Pierwszy.
Prahistoria:
Mało wiadomo na temat Etherii przed rozpoczęciem spisywania jej historii przez elfów. Pewne jest, że Imperium znane jako Smoczy Władcy istniało na zachodzie, nie posiadając jednak piśmiennictwa, jego historia była przekazywana ustnie i uległa zapomnieniu. Wielu uczonych wierzy, że w tym właśnie czasie Etheria była pod rządami Smoków.
Lord Bane:
Lord Bane był jednym z Czterech Jeźdźców, którzy najechali Etherię podczas Podziału. Znany jest też jako Mroczny Jeździec Śmierci. Bane uciekł na północ, poza Północną Tundrę, docierając prawie do Morza Lodowego. Ziemie te przyjęto nazywać Krainami Śmierci. Co kilka stuleci, Bane gromadzi armię i maszeruje na południe, zwykle jednak wysokim elfom i Rycerzom Sirian udaje się go powstrzymać.
Lord Sartek:
Lord Sartek był jednym z Czterech Jeźdźców, którzy najechali Etherie podczas Podziału. Znany jest też jako Mroczny Jeździec Wojny. Sartek udał się na północ, w czasie tej podróży czynił uległymi sobie różne stworzenia, tworząc harpie, gryfy i gnolle, by wymienić tylko kilka. Ostatecznie Sartek osiadł na dalekim północnym wschodzie, w ziemi zwanej odtąd Krainami Wojny.
Minotaury:
Kiedy Sartek, Pan Wojny osiadł na północnym wschodzie, podporządkował sobie okoliczne plemiona ludzi, zamieniając ich w minotaurów. Minotaury zostały jego sługami - stworzeniami uczynionymi na jego podobieństwo. Byli oni brutalni i gwałtowni, co radowało go bez końca. Dla rozrywki, Sartek urządzał turnieje, zaś ich zwycięzcy zostawali osobistymi sługami Władcy, znanymi jako K'Varr.
Lord Antharg:
Lord Antharg był jednym z Czterech Jeźdźców, którzy najechali Etherię podczas Podziału. Znany jest też jako Mroczny Jeździec Zarazy. Lord Antharg udał się na bagna i dżungle południowego wschodu, znane odtąd Krainami Zarazy. Lord Antharg wyzwolił straszliwe choroby na mieszkańców tych ziem, tworząc z nich najobrzydliwsze potwory.
Lord Melkor:
Lord Melkor był jednym z Czterech Jeźdźców, którzy najechali Etherię podczas Podziału. Znany jest też jako Mroczny Jeździec Głodu. Melkor, najcierpliwszy z całej czwórki, udał się na zachodnią pustynie, zwaną również Krainami Głodu. Usługują mu owadom podobni słudzy, zaś on spędza czas obserwując, jak jego włości rozrastają się powoli każdego roku.
Starożytna Agaria:
W starożytności Agaria, kraina rycerzy, była zamieszkana przez pięć plemion ludzi, migrujących na północ. Były to: K'lrin (Plemię Jednorożca), K'Elenak (Plemię Dębu), K'lldan (Plemię Łasicy), K'Bar (Plemię Złotej Korony) i K'Eira (Plemię Topora). Ostatecznie plemiona te, rozrastając się, dały początek Rycerzom Agarii.
Sirianie:
Sirianie są najmniej liczni, ale stali się najsławniejszymi z Rycerzy Agarii. Osiedlili się we wschodniej Agarii, krainie, podobno zamieszkałej przez jednorożce. Sirianie prowadzą ożywiony handel z krasnoludami z Khaz Agar - nawet stolica Sirian, Marthos, była zbudowana przez krasnoludy. Większość wielkich bohaterów Agarii stanowią Sirianie.
Eleniańscy Rycerze:
Elenianie żyją w gęstych lasach na zachodnich krańcach Agarii. Eleniańscy Rycerze są mistrzami w posługiwaniu się łukiem. Za każdym razem, gdy Imperium Selentyńskie stara się najechać na Agarię, jest odpierane przez eleniańskich łuczników.
Theirańscy Rycerze:
Theiranie zasiedlają surowe, północne tereny Agarii. Są twardymi ludźmi, polującymi dla rozrywki na trolle. Ich ulubioną bronią jest topór. Theirański topór jest tak duży, że tylko nieliczni wojownicy potrafią go podnieść. Theiranie są tak nieokrzesani, że wielu twierdzi, iż w ich żyłach płynie krew Krasnoludów.
Rycerze Bartońscy:
Bartończycy są najliczniejszymi pośród Rycerzy Agarii. Będąc w centrum Agarii, walczyli niewiele, nie licząc kilku wojen z innymi zakonami rycerzy. Dlatego też, uwielbiają ceremoniał i prawa rycerstwa ponad wszystko. Większość ludzi nie będących Bartończykami, jest szybko zmęczona ceremoniałem i pompą panującą w tym kraju.
Rycerze Gildiańscy:
Zdradzieccy Rycerze Gildiańscy zamieszkują południową Agarię. Podział spowodował wielkie zmiany w krajobrazie tych terenów, powstały wielkie rozpadliny, ujawniając żyły złota. Przez to Gildianie stali się bogaci. Nie są może najwaleczniejszymi z Rycerzy Agarii, lecz z pewnością to oni kontrolują przepływ pieniędzy.
Kodeks Wojny:
Zakony rycerskie Agarii, walcząc pomiędzy sobą przez długi czas, wypracowały Kodeks Wojny. Kodeks jest wielce uporządkowany i formalny, w szczegółach objaśnia zasady wedle których Zakony Rycerskie muszą toczyć bitwy. Wszystkie Zakony (oprócz zdradzieckich Gildian) rygorystycznie przestrzegają Kodeksu.
Marthos:
W roku 1450, Marthos Odkrywca wyjechał z Agarii do Imperium Lizjańskiego. Gdy wrócił 20 lat później, przywiózł ze sobą wiedzę na temat rządów, handlu i społeczeństwa. Założył stolicę państwa Sirianczyków (później nazwaną, jego imieniem) i rozpoczął handel z Krasnoludami.
Królowa Ehlanna:
Królowa Ehlanna była pierwszą władczynią wysokich elfów. Założyła Lodową Cytadelę, Ehlariel i rozpoczęła spisywanie historii. Jej syn, Lunarion został pierwszym Księżycowym Królem. W roku 383, Ehlanna i jej syn zginęli podczas straszliwego sztormu.
Król Lunarion:
Lunarion był najstarszym synem Ehlanny, Lodowej Królowej. W roku 321, założył nowe miasto na wyspie i nazwał je swym imieniem. On też sam siebie ogłosił pierwszym Księżycowym Królem. Zginął wraz z matką podczas sztormu w roku 383.
Żałoba:
Po śmierci Królowej Ehlanny i Króla Lunariona, elfy wkroczyły w okres zwany Latami Żałoby. Ponieważ elfy żyją bardzo długo, okres ten trwał 500 lat, w tym czasie elfy zamknęły się w sobie, ignorując resztę świata. Przebudziły się z tej zadumy w roku 914, gdy wódz orków, Gnorak Pożeracz Elfów, zaatakował i zajął Ylarię.
Król Keldurin:
Po śmierci na morzu Księżycowego Króla Lunariona, w roku 383, na tron wstąpił jego wnuk Król Keldurin Uczony. Keldurin ogłosił okres żałoby, który trwał 500 lat. Keldurin został zabity przez wnuka swojej siostry, Księcia Mordaina. oznaczało to wybuch Wojny Domowej Elfów.
Królowa Ehlanna II:
Po śmierci na morzu Lodowej Królowej Ehlanny w roku 383, na tron wstąpiła jej prawnuczka, także zwana Ehlanną. Królowa Ehlanna II była babką Księcia Mordaina, pierwszego Mrocznego Elfa, tego, który spowodował Rozłam. Ehlanna II i jej brat, Król Księżycowy Keldurin, rządzili elfami przez 500 lat podczas Lat Żałoby.
Gornak Pożeracz Elfów:
Gornak Pożeracz Elfów, pół-ork, pół-troll, poprowadził plemiona orków na łupieżczą wyprawę do elfich krain w roku 914. Gornak zrównał z ziemią cytadele Obarin, Ylarie i Sylvallyn lecz jego postępy zostały zatrzymane przez grupę magów dowodzonych przez Księcia Mordaina. Cała armia Gornaka została pogrzebana pod zwałami śniegu i lodu, ale czar zużył całą moc elfickich magów.
Księżycowa Straż:
Po ataku Gornaka Pożeracza Elfów w roku 914 i tajemniczej śmierci Króla Keldurina w 922, nowy Księżycowy Król Inarion sformował grupę wojowników zwaną Strażą Księżycową. Zadaniem tych elitarnych wojowników była ochrona elfich krain przed najeźdźcami. Byli oni mistrzami w posługiwaniu się łukiem, potrafili wystrzelić kilka strzał za jednym razem.
Straż Lodowa:
Po stworzeniu Straży Księżycowej w 923 roku, Król Inarion udał się w podróż na kontynent, gdzie pomógł Królowej Ehlannie II w założeniu Straży Lodowej. Zadaniem Straży Lodowej była ochrona rodzin królewskich Elfów. Strażnicy Lodowi są mistrzami włóczni, i noszą specjalne płaszcze chroniące przed zimnem.
Przywołanie:
Książe Mordain był pierwszym Przywołującym. Odkrył on jak przywołać istoty z innego świata. Kiedy wyjawił Białej Radzie swą wiedzę i ofiarował pomoc w obronie elfich krain, jego propozycja została odrzucona. Zawiedziony tą odmowa Mordain, poprzysiągł sobie, że zawładnie Radą. Tak to rozpoczęła się Wojna Domowa Elfów, podczas której, Mordain i jego zwolennicy starali się sięgnąć po władzę.
Mroczna Ścieżka:
W krainach Imperium Selentyńskiego, istnieje dziwna sekta znana jako Mroczna Ścieżka. Członkowie tej sekty czczą demony, wielu pośród nich to przywoływacze lub zawodowi zabójcy. Plotki głoszą, że mroczne elfy także są zamieszane w działalność tej sekty. Tylko nielicznym, którzy zdecydowali się opuścić Mroczną Ścieżkę, udaje się przeżyć na tyle długo by cokolwiek o niej rozpowiedzieć.
Wojna Domowa:
Wojna Domowa Elfów trwała w latach 930-942 i pochłonęła wiele elfich istnień. Buntownikami dowodził Książę Mordain. Jego zamiary były prawe, chciał tylko bronić swą ojczyznę. Rozczarowała go pacyfistyczna postawa Białej Rady Elfów. W końcu Książę Mordain został pochwycony i wraz ze swymi zwolennikami został wygnany z kraju na rozkaz swego kuzyna, Króla Inariona.
Wygnanie:
Rok 943 rozpoczyna Lata Siedmiu Flot. Mordain i jego poplecznicy zostali załadowani na statki i wygnani, przyjęło się ich nazywać mrocznymi elfami. Wielu elfów zmęczonych wojną opuściło swe rodzinne strony w poszukiwaniu spokoju, zwano ich odtąd leśnymi elfami.
Śmierć Inariona:
Widząc swój naród rozdarty wewnętrznie podczas Lat Siedmiu Flot, Król Inarion rozchorował się i umarł. Jego syn, Ghalad wstąpił na tron jako Księżycowy Król w roku 956. Król Ghalad rządził przez wiele stuleci, był on władcą mądrym i prawym. Mądrze przewodził swym poddanym.
Siedem Narodów:
Po zakończonej Wojnie Domowej, około roku 960, elfy podzieliły się na 7 narodów. Dwa narody wysokich elfów żyły na północy. Dwa narody leśnych elfów żyły w Solhaven i Silvermyr. Trzy mniejsze narody mrocznych elfów żyły w Yrm, Duimenwood i Mordanion.
Najazdy Mrocznych Elfów:
Wygnane mroczne elfy założyły swe nowe królestwa, i na nowo rozpoczęły najeżdżać ziemie wysokich elfów. Straż Księżycowa za każdym razem odpierała ataki, których nigdy jednak nie zaprzestano. Najeźdźcy w swych atakach zaczęli używać demonów, istot przywołanych przez przywódcę mrocznych elfów, Księcia Mordaina.
Mordanion:
Tak jak Król Księżycowy Lunarion, nazwał swym imieniem wyspę, także Mroczny Książę Mordain nadał własnej wyspie swoje imię. Swój nowy dom nazwał Mordanionem, gdzie na wygnaniu poświęcił się studiom nad sztuką Przywoływania. Przywołanie miało miejsce w Mordanionie, dzisiaj bardziej znanym pod nazwą Wyspy Przywołań.
Smutek:
Po tym, jak świat stanął na krawędzi zagłady, w roku 1032 podczas Podziału, elfy rozpoczęły okres znany jako Lata Smutku. Nawet wtedy, ich potężne cytadele były powoli odbudowywane. Niektóre pozostały na zawsze ruinami, gdyż elfów było coraz mniej, a czasy ich dawnej świetności i chwały odeszły w niepamięć.
Elfy i Krasnoludy:
Elfy i krasnoludy po raz pierwszy spotkały się w roku 1321, odbyło się to na przyjaznym gruncie, podczas wędrówki krasnoludów poprzez Północną Tundrę. Jakkolwiek, dzięki mętnym knowaniom mrocznych elfów, wojna zastąpiła pokój. Wynikłe wojny, jakkolwiek nie były wyniszczające dla obu stron, to dały początek długoletniej nienawiści i nieufności .
Lata Śmierci:
Po długoletnim okresie pokoju w północnych krainach, w roku 1913 Lord Bane ruszył na Lodową Cytadelę i zażądał od elfów kapitulacji. Gdy jego żądanie zostało odrzucone, oddalił się, aby wskrzesić od dawna pogrzebaną armię Gornaka Pożeracza Elfów. W roku 1914, ta odrażająca armia kreatur zaatakowała wysokich elfów, dokładnie 1000 lat po ataku Gornaka.
Thyatis:
Thyatis był pierwszym Wielkim Magiem pośród Elfów. W 1918 zebrał wszystkich magów, aby odeprzeć ataki Lorda Bane'a na Lodową Cytadelę. Sto lat później, w roku 2016,Thyatis poległ w czasie odpierania kolejnego ataku Lorda Bane'a.
Przysięga:
Uratowany przez elfów od śmierci na morzu, Król Krasnoludów Korin VI złożył przysięgę przyjaźni z elfami. Jednakże nie wszyscy z doradców Króla Korina VI byli zachwyceni tym krokiem. Korin został zamordowany przez swego bratanka Meniosa podczas kąpieli. Zazdrosny o elfie bogactwa, Król Menios zdradziecko zaatakował Lunarion. Atak się nie powiódł, i zakończył się krwawym odwetem elfów. Krasnoludowie zostali zdziesiątkowani.
Drak-Dum:
Drak-Dum było odwiecznym domem krasnoludów od czasów niepamiętnych. Jednakże, w roku 1850, krasnoludy zostały przepędzone ze swej siedziby przez poddanych Sarteka, Gnolli. Prawie 2000 lat upłynęło nim krasnoludowie odbili swe włości, ale to uparty lud!
13 Cytadel:
Po Podziale wiele nowych podziemi pojawiło się pod powierzchnią Etherii. Niektóre z tych podziemi były pomocne w ucieczce Krasnoludów z Drak-Dum, zaś one same rozpoczęły poznawanie tego podziemnego świata. Dzięki temu, Krasnoludy, nim ich cywilizacja upadła, zdążyły zbudować 13 wspaniałych podziemnych cytadel.
Khaz Elenak:
Krasnoludy zbudowały cytadelę zwaną Khaz Elenak, w górach zamieszkałych przez Plemię K'Elenak (Dębu). Sala tronowa umieszczona została za wodospadem, i jak głosi legenda, jest to zapierający dech w piersiach przykład architektury krasnoludów. Khaz Elenak jest jedną z kilku istniejących do dziś cytadel krasnoludów.
Khaz Tarn:
Cytadela Khaz Tarn została zbudowana w Górach Olbrzymiego Grzbietu, w roku 1034, i była drugą w kolejności zbudowaną po Podziale. W okolicach tej cytadeli krasnoludy odkryły istotę zwaną gryfem. W latach późniejszych, Khaz Tarn było sławne dzięki handlarzom, którzy wykradali gryfie jaja i trenowali młode jako wierzchowce.
Zhur:
Znalazłszy tunele prowadzące pod Zatoką Iljańską, krasnoludy odkryły drogę prowadzącą do Wyspy Zhur. Tutaj, wewnątrz wulkanu, zbudowali w roku 1101 Cytadelę Zhur. W 2850 roku Zhur zostało splądrowane przez wysokie elfy i zostało opuszczone.
Wielka Zaraza:
W 1290, zaniepokojony bliskością krasnoludów w nowo wybudowanej cytadeli Khaz Barak, Lord Antharg wysłał zarażone zwierzęta do cytadeli. Pan Zarazy był niezwykle okrutny, choroba rozprzestrzeniła się szybko i zdziesiątkowała populację krasnoludów. Nawet dziś, z każdych trzech nowo narodzonych krasnoludzkich dzieci, dwa umierają przez zarodki zarazy.
Mroczne Krasnoludy:
Mroczne krasnoludy mają swoich przodków w grupach krasnoludów uciekających przed Wielką Zarazą z roku 1321. Aby uniknąć potyczek z wysokimi elfami, krasnoludy te udały się na północ przez Władztwo Śmierci. Podczas tej wędrówki zostały przeciągnięte na stronę Lorda Bane'a.
Malbec:
Kraina Malbec została zasiedlona przez ludzkie plemiona około roku 810. Było to plemię K'Malbec (Plemię Wieloryba). Po Podziale w 1032 kraina Malbec została zalana wodą i stała się niezdatna do zamieszkania. K'Malbec wyruszyli wgłąb lądu, dając początki społeczeństwu, które założyło Imperium Lizjańskie.
Lizjasz:
Lizjasz był wodzem plemienia K'Malbec, który powiódł ich w głąb lądu po Podziale. Lizjasz rozpoczął handel z mrocznymi elfami z Lasu Przeznaczenia oraz założył miasto Lizję, nazwane tak od jego imienia. Ostatecznie, wnuk Lizjasza rozpoczął budowę Imperium od tego miasta.
Imperium Lizjańskie:
W czasach rozkwitu, Imperium Lizjańskie rozciągało się od półwyspu Lizjańskiego, aż do ziem Agarii na północy. Jednakże po Świętej Wojnie Orków, Imperium Lizjańskie rozpadło się. Nawet jego stolica zamieniła się w ruinę. Z Imperium powstało wiele mniejszych królestw, jak na przykład Colis Tarn, czy Graniczne Krainy, lecz żadne nie dorównało Lizei.
Święta Wojna Orków:
Po daremnych oczekiwaniach na narodziny potomka, Lizjasz XVI rozkazał, aby wykraść orkom, ich symbol płodności, zwany Rogiem Kora. Niefortunnie dla Lizjasza, orkowie postanowili odbić swoją własność. Nigdy przedtem i nigdy potem nie widziano orków atakujących w takich ilościach. W wyniku tej wojny, znanej jako Święta Wojna Orków, Imperium Lizjańskie rozpadło się i legło w gruzach.
Dom Lizeński:
Dom Lizeński był stronnictwem politycznym w Imperium. Uważali się za potomków Cesarza Lizjasza I. Lizeńczycy byli najsilniejsi, gdy Imperium było młode, lecz z biegiem lat ulegli korupcji i osłabieniu. Ostatni Cesarz, Lizjasz XVI był głupcem i impotentem, niezdolnym do spłodzenia potomka.
Dom Cerberyjski:
Dom Cerberyjski był jednym z politycznych stronnictw w Imperium Lizjańskim. Z nich wywodzili się ponoć najlepsi Cesarze. Jakkolwiek rozwój terytorialny był powolny za Cerberjan, to jakość życia uległa znacznej poprawie. Powiada się, że Lizeńczycy zbudowali Królestwo, Kwintianie Imperium, zaś Cerberjanie dali początek Cywilizacji Lizjańskiej.
Dom Kwintiański:
Dom Kwintiański był stronnictwem politycznym w Imperium Lizjańskim. Kwintianie byli mocno powiązani z mrocznymi elfami z Lasu Przeznaczenia i wielu uważało ich za elfie marionetki. Cesarze wywodzący się z Kwintian, często wstępowali na tron po tajemniczych zabójstwach!
K'Irin:
K'lrin, Plemię Jednorożca, było grupą nomadów osiadłych we wschodniej Agarii, i później przekształcili się w Sirian. Uważani byli za mądrych ludzi i prowadzili ożywiony handel z krasnoludami z Khaz Agar. Marthos Odkrywca pochodził z plemienia K'Irin i, jak się powszechnie uważa, to on sprowadził cywilizację do Agarii.
K'Elenak:
K'Elenak, Plemię Dębu, było grupą nomadów, którzy osiedli w zachodniej Agarii i dali początek Elenianom. Wytwarzali swe potężne łuki z dębu, i do dziś umiejętność posługiwania się łukiem jest powszechnym zwyczajem pomiędzy Elenianami.
K'Ildan:
K'lldan, plemię Łasicy, było grupą nomadów, którzy osiedlili się w południowej Agarii, zaś później znani byli jako Gildianie. Tak jak Plemię Łasicy wcześniej, tak później Rycerze Gildiańscy byli znani ze swego zdradliwego postępowania.
K'Bar:
K'Bar, Plemię Złotej Korony, to grupa nomadów osiadłych w centralnej Agarii, później zwanych Bartończykami. Bartończycy, są najlicznieszą grupą pośród Agariańskich Rycerzy, prawdopodobnie dlatego, że nie graniczą z Orkami.
K'Eira:
K'Eira, Plemię Toporu,to grupa nomadów osiadłych w północnej Agarii, później nazwano ich Teiranami. K'Eira, jak tez ich potomkowie Teiranie, byli niezwykle zaciętymi wojownikami, którzy często posługiwali się toporami oburącz.
Daros:
Daros, położone w samym centrum Równin Krwi, jest centrum handlu dla okolicznych plemion barbarzyńskich. Daros chronione jest Paktem Krwi, porozumieniem, który głosi, że nie może dojść do rozlewu krwi w obrębie murów miasta. Ci, którzy złamią to porozumienie zostają ukamienowani. Daros rządzone jest przez Króla Arokka, olbrzymiego potwora, pół-człowieka, pół-byka.
Równiny Krwi:
Suche i zapylone Równiny Krwi są domem dla wielu plemion barbarzyńców. Plemiona te ciągle toczą miedzy sobą wojny. Czasem o ziemię, czasem z czystej chęci walki. K'Ogari, plemię bestii, jest najbardziej brutalne.
Al-Diraq:
Imperium Dirakijskie panowało nad większością krain Etherii przez ponad 1000 lat. Pierwotnie założone przez grupę barbarzyńców wędrujących na północ, Imperium wyrosło na centrum kulturalne i oświatowe, przewyższając poziomem rozwoju swych wschodnich sąsiadów. Osoba Cesarza obdarzona jest niemal boską czcią.
Piractwo:
Smoczy Labirynt był rajem dla piratów przez wiele lat. Kiedy Impeium Dirakijskie uprawomocniło i zatwierdziło piractwo, liczba piratów wzrosła niepomiernie. Ugodziło to w relacje ze wschodnimi kupcami, lecz ze względu na rzadkie i egzotyczne towary możliwe do nabycia w Al-Diraq, wciąż było wielu chętnych do odbycia podróży.
Rozczłonkowanie:
Po klęsce z rąk Sirian w czasie Wojen Bane'a, Lord Bane znów powrócił do Etherii. Jego pierwszą akcją było zaatakowanie Sartka, który zdradził go podczas wcześniejszych wojen. Tak jak Bane, Sartek nie mógł zostać zabity, tak więc Bane pociął go na 99 kawałków i rozwiózł je po całej Etherii.
Wojny Bane'a:
W roku 3459, Lord Bane rozpoczął marsz na południe wyruszając z Krain Śmierci. Całkowicie rozgromił wysokich i leśnych elfów na północy, lecz Rycerze Siriańscy zwołali pozostałych Agaryjczyków, Selentyńczyków i barbarzyńców Arioku, zmuszając Bane'a do odwrotu. >Baine został ścięty zaś jego ziemska powłoka została wygnana z Etherii na 99 lat.
Ależ się rozpisałem xd To wszystko
Zapisałem wam tu 20kb czystego tekstu xD
itd...
